Toen koning Manuel I van Portugal tijdens een bezoek aan Alhambra in Zuid-Spanje in de ban raakte van de azuleijos (oorspronkelijk witte en blauwe keramische, Moorse decoratieve tegels, moest hij dergelijke tegeltjes ook in zijn paleis hebben. Manuel geeft daarom de spelers de opdracht om de kasteelmuren te versieren met deze tegels, maar deze tegels dienen wel in specifieke patronen te worden geplaatst, anders verdien je minder aanzien. Pas goed op dat er geen stukken op de grond vallen tijdens het tegelzetten, want door verlies van deze kostbare tegeltjes kun je ook een hoop aanzien verliezen.
Ik denk dat veel spelers Azul goed kennen, want het spel is immens populair, ontving meerdere prijzen en kreeg verschillende uitgaven. Voor de Azul-leken onder ons: in het spel Azul verzamelen de spelers om de beurt gekleurde tegels van net zo kleurrijke tegelfabriekjes. Aan het begin van een ronde worden er een aantal ronde fabriekstegels geplaatst afhankelijk van de hoeveelheid spelers. Op elke tegel worden vier willekeurige azul-tegeltjes geplaatst. Deze tegels worden uit een trekzak getrokken. Iedere beurt kiest een speler een specifieke kleur van tegel die beschikbaar is op een van de fabriekstegels of het midden van de tafel. Overige tegels op een fabriekstegel die niet worden gekozen, worden verplaatst naar het midden van de tafel, waar langzaam een grote pool aan beschikbare tegels ontstaat.
Een speler pakt dus alle beschikbare tegels van de gekozen kleur en plaatst deze in een soort ‘wachtrij’ naast een van de rijen van de muur op diens spelersbordje. Elke ‘wachtrij’ heeft een wisselende capaciteit om tegels te plaatsen. Je dient alle tijdens een beurt verzamelde tegels op dezelfde rij te plaatsen en je mag geen tegels plaatsen als je op dezelfde rij in de muur al dezelfde kleur hebt liggen. Spelers dienen net zo lang tegels de pakken van de fabriekstegels en/of het midden van de tafel tot er geen tegels meer beschikbaar zijn tijdens een ronde. Tegels die spelers niet kunnen plaatsen vallen op de grond en leveren minpunten op aan het einde van een ronde.
Nadat spelers alle beschikbare tegels hebben verzameld, kijken ze of een ‘wachtrij’ vol is. indien dat het geval is, plaatsen ze een van de tegels op de bijbehorende rij van de muur en op basis van de zojuist geplaatste tegel scoren ze punten. Je scoort meer punten in het geval van aangrenzende tegels en je scoort zowel aangrenzende tegels in kolommen en in rijen. Tegels in wachtrijen waar de speler mee heeft gescoord, worden afgelegd en tegels van incomplete wachtrijen blijven liggen. Spelers scoren minpunten voor alle tegels die op de vloer liggen en ook die tegels worden vervolgens afgelegd. Als een speler een een volledige rij in de muur heeft versierd, is het spel afgelopen. Aan het einde van het spel scoren spelers extra punten voor specifieke patronen (rijen en kolommen) en het voltooien van sets. De speler met de meeste punten, heeft de meeste aanzien verworven bij de koning.
Azul is een zeer vermakelijk spel dat je ook prima als introductie van moderne bordspellen kunt gebruiken voor minder ervaren spelers. Het spelverloop is vlot en duidelijk, en het spelmateriaal is prachtig. Allen dit is geen recensie van het basisspel, maar van Azul Mini! Toen de oorspronkelijke Azul uitkwam in 2017 was dit tijdens mijn persoonlijke bordspelrenaissance, waarbij ik de hobby ongeveer twee jaar eerder had herontdekt. Ik kan me goed herinneren dat iemand op Budgetspelen een reisversie van Azul had gemaakt door de spelersbordjes op muismatten te laten drukken, waardoor al het speelmateriaal in de trekzak past. Ik heb lang het idee gehad om dit idee te dupliceren, maar ik bedacht me eigenlijk dat Azul wellicht een tikkeltje te zwaar was om in je handbagage mee te nemen. De daadwerkelijke uitkomst is Azul Mini dat nu 6 jaar later verkrijgbaar is. Het spelverloop is exact hetzelfde, maar het verschil zit natuurlijk in het materiaal.
De trekzak is ditmaal ook grotendeels de verpakking en bevat twee handige lussen waardoor je het spel als een tasje mee kunt nemen. In de tas passen de vier spelersbordjes, de tegeltjes, fabriekstegels en een plastic bakje waar je de fabriekstegels in kunt plaatsen als een soort dienblad. De tegels zijn kleiner en het materiaal is minder stevig dan de normale editie. en groot pluspunt zijn de spelersbordjes die bestaan uit een dubbelzijdig kartonnetje die je in een plastic houder kan plaatsen. Op deze plastic houder kun je eenvoudig de tegels plaatsen (die ditmaal een gedeeltelijk uitgeholde achterkant hebben) waardoor jouw tegels niet verplaatsen als je het spelersbordje aanstoot of als je tijdens een wilde busrit op vakantie veilig Azul wilt spelen. Azul Mini biedt daarom een uitkomst voor reizende spelers.
