Lang zag ik bordspellen enkel als een sociale activiteit. Om de tafel met vrienden of andere dierbaren, rustig elkaars beurt afwachten (of minder rustig als iemand hier te lang over doet), verloren raken in gespreksstof en humor en drinken en lekker eten.
Als ik op mezelf ben aangewezen was, ging ik eerder een boek lezen, schrijven, een film kijken of een computerspel spelen… maar in mijn eentje een bordspel spelen? Die gedachte kwam niet echt in mij op.
In de afgelopen jaren, ook door de pandemie en de toegenomen drang om toch spellen te spelen, ben ik steeds vaker solospellen gaan spelen. Nu scheelt het dat steeds meer mensen met zichzelf zijn gaan spelen (niet op die manier!) en er komen een hoop spellen uit met een solomodus of zelfs enkel gericht op de (al dan niet bewuste) eenling.
In deze blog zal ik geen spellen bespreken die je solo kunt spelen, zoals ik hierboven al schreef zijn er namelijk een hoop spellen met een solomodus deze modus begint bijna standaard te worden. Zo hebben veel spellen een zogeheten Automa die de rol van een tegenspeler overneemt en coöperatieve spellen waarbij communicatie niet verboden is, kunnen prima door een enkele speler die twee rollen op zich neemt, worden gespeeld.
In deze blog bespreek ik slechts spellen die specifiek gemaakt met een enkele speler in gedachte. Misschien hebben deze spellen wel een variant voor meer spelers of kunnen ze coöperatief gespeeld worden, maar primair zijn het solospellen. Ook als je met jezelf wilt spelen, is er voor ieder wat speels!
Klein maar fijn
Veel solospellen hebben een kleine voetafdruk en kunnen makkelijk tussendoor worden gespeeld. Vaak zijn het kleine gevarieerde puzzeltjes die je er makkelijk even bij pakt. In Orchard en het vervolg Grove gaan spelers kaarten over elkaar plaatsen om vruchten in hun boomgaard te laten groeien. Zodra er er vruchten groeien (een dobbelsteen is geplaatst) kun je (in beginsel) geen nieuwe niet matchende kaarten plaatsen, maar door de juiste kaarten te plaatsen groeien er meer vruchten en verdijen je meer punten.
De titel van het Palm Island verwijst niet enkel naar het tropische thema, maar ook naar de wijze van spelen: je speelt enkel met de kaarten in de palm van je hand. Je kunt kaarten verbeteren door deze te draaien door grondstoffen te verzamelen. Grondstoffen verzamel je door kaarten zijwaarts achter je hand te plaatsen. Als blijft echter wel in de stapel kaarten in je hand zitten en telkens loop je jouw deck door. Door slim te draaien verdien je punten, maar raak niet doorgedraaid. Doordat Palm Island in de palm van je hand past, kun je dit spel werkelijk overal spelen.
Gentle Rain is een elegante puzzel waarbij je tegels moet plaatsen en kleuren van lelie laden moet matchen om zo fiches te mogen plaatsen. Probeer alle fiches te plaatsen voordat jouw stapel leeg is, om zo de meeste punten te verdienen.
Tropische gevaren
Vrijdag, van legendarische spellenmaker Friedemann Friese die (in het Duits) altijd met titels met een F aan komt zetten, was een van de eerste populaire pure solospellen in het Nederlands die ik me kan indenken. In dit spel nemen spelers de rol aan van Vrijdag en proberen ze Robinson Crusoe te helpen nadat hij op het eiland aanspoelt. In deze kleine deckbuilder verzamel je kaarten om meerdere gevaren van het eiland te lijf te gaan.
Ook in The Lost Expedition proberen spelers de gevaren van een tropische gebied te lijf te gaan: de Amazone terwijl ze zoeken naar verloren temples. De speler wordt geconfronteerd met meerdere gevaren tijdens de dagen en nachten van hun expeditie, maar ze hebben maar beperkte grondstoffen en hulpmiddelen om deze gevaren te trotseren, dus spelers zullen keuzes moeten maken.
Epische verhalen
In de intro noemde ik lezen als een favoriet solitair tijdverdrijf. Wat nou als je een verhaal kunt spelen? In zogeheten choose-your-own-adventure spellen gaan spelers spelenderwijs een verhaal lezen/spelen. Ze worden geconfronteerd met keuzes en de keuzes bepalen het verloop van het spel.
Er zijn veel van deze spellen beschikbaar en sommige neigen meer naar boeken zoals de Graphic Novel Adventures van Van Ryder Games naar omvangrijkere spellen met op RPG-geïnspireerde dobbelmechanismes zoals de hierboven afgebeelde Spire’s End Hildegard.
Ook het strategische solospel Legacy of You, waar we eerdere een uitgebreide recensie over tikte, bevat een door een vloedgolf meeslepend verhaal.
Tot slot
Er is voor ieder wat speels, dus mogelijk keren we ooit nog eens terug naar dit onderwerp om spellen met een solomodus te bespreken. Voor nu laten we rustig met jezelf spelen – genoeg spellen om aan je trekken te komen!
