“There’s something out there waiting for us, and it ain’t no man.” Jij en je medespelers zijn gecrasht op de mysterieuze planeet Artemia. Maar in de oude ruïnes en mystieke gebieden van Artemia beweegt iets… jullie (the Hunted) kunnen het niet zien, maar één van je andere medespelers wel. Hij is the Creature… en jullie zijn Not Alone (van Ghislain Masson). Overleven jullie Artemia en ontsnap je aan the Creature of zal the Creature trots met jouw ruggengraat pronken? “I have no time to bleed!”
Bordspelnerds zouden Not Alone een assemetrisch kaartspel (velen tegen 1) noemen met een systeem van verborgen zetten. The Hunted moeten zich verstoppen in verschillende gebieden door in het geheim te kiezen voor een van de vele op kaarten vermelde gebieden. Op een gegeven moment kunnen the Hunted meer gebieden vrijspelen om zo meer krachten te vingen en zich verder te verspreiden. Hoe meer krachten je kunt kiezen per beurt, hoe nadeliger dit voor the Creature is, want the Creature’s taak is het opjagen van the Hunted, wat natuurlijk steeds lastiger wordt als er meer gebieden vrijkomen. Zeker aangezien the Creature niet weet waar the Hunted naartoe gaan.
Gelukkig voor the Creature kan hij gebruik maken van deductie en speciale insights, om zo te bepalen waar Hunted-medespelers zich kunnen bevinden. Als the Hunted the Creature lang genoeg kunnen ontwijken, dan winnen zij. Als the Creature iedereen te pakken heeft, dan zal hij lachend het spel beëindigen. “You lose it here, you’re in a world of hurt.”
Dit spel is Predator in alles behalve naam. Als jij die topfilm met Arnold Schwarzenegger als Dutch Schaeffer net zo gaaf vind ik als ik, dan zul je Not Alone ook erg vermakelijk vinden. Aan te raden met meer dan 2-3 spelers, want anders is het erg makkelijk voor the Creature om te winnen of wordt het spel heel traag. Voor dit spel hoef je niet “naar the chopper te getten”, maar kun je met plezier en gezonde spanning in de jungles van Artemia blijven. “Come on… come on! Do it! Do it! Come on. Come on!”
