Twee kibbelende, in scheiding liggende ouders worden (onbewust) door hun dochter en een vleugje magie in twee poppen veranderd in de hoop hun band met hun dochter en eventueel zelfs hun relatie te redden. Lukt het jou en jouw medespeler om samen te spelen en samen te werken? Als een heus echtpaar gaan spelers kibbelen en elkaars sterke en zwakke punten ontdekken. Samenwerking? It Takes Two!
Relaties gaan niet vanzelf en je moet heel hard (samen)werken om een relatie te laten slagen en opgeven is soms makkelijk. Daarnaast lijken sommige relaties gewoonweg gedoemd om te falen. Niemand die trouwt of samen gaat uit pure liefde hoopt ooit te scheiden of uit elkaar te gaan, maar soms loopt het leven zoals het leven loopt. Cody and May, de ouders van Rose en tevens hoofdpersonages van het spel It Takes Two, zijn na eeuwig gekibbel van plan om te scheiden, maar weten het slechte nieuws nog slechter brengen. Rose heeft twee poppen gemaakt van haar ouders en een handboek voor liefde gevonden in de hoop haar ouders samen te brengen. Door een sprankeltje magie veranderen Cody en May in de poppen die Rose in elkaar heeft geknutseld. Cody en May moeten leren samen te werken om Rose te bereiken en wellicht ook elkaar weer leren kennen. Het verhaal is luchtig, menselijk en op sommige momenten therapeutisch. Hoewel het verhaal luchtig is en de esthetiek kleurrijk en soms kinderlijk, heeft het spel door het thema en de uitdagende gameplay duidelijk een ouder publiek in gedachten.
Net als bij Hazelight’s eerste titel, A Way Out, is It Takes Two (uitgegeven door EA Games) enkel speelbaar met twee personen. Dat klinkt voor sommige spelers wellicht als een belemmering, maar net als bij diens voorganger geeft It Takes Two, juist doordat het spel enkel speelbaar is met twee personen, een ongeëvenaarde speelervaring en toepasselijk thematisch narratief, omdat de gehele ontwikkeling van deze titel er op was gericht om een zo uniek mogelijk coöperatieve speelervaring neer te zetten. Veel spellen die een coöperatieve modus aanbieden, stranden creatief gezien bij het opzetten van puzzels waarbij de ene speler een obstakel moet uitschakelen zodat de andere speler vooruitgang kan boeken, vergelijkbaar met het openhouden van een deur zodat de andere speler door de opening kan. It Takes Two gaat verder dan dat doordat elk van de personages in de verschillende hoofdstukken van het spel bijzondere eigenschappen krijgt, die een speler individueel kan gebruiken, maar waarbij spelers telkens langzaam leren dat ze hun verworven krachten moeten combineren om de uitdagingen te trotseren. Samenwerking is qua gameplay, maar ook qua verhaal key. Keyword: co-la-bo-ra-tion!
Spelers gaan verschillende werelden ontdekken, maar tegelijkertijd ook verschillende fusies aan speelstijlen, genres, themas en spelelementen. Hierdoor staat spelers een spel vol verrassingen te wachten. De basis van It Takes Two is een third-person platformer actie-spel, maar elke wereld heeft een eigen thema, bijbehorende speciale krachten en wendingen die het spel soms letterlijk en figuurlijk op de kop zetten. It Takes Two verweeft namelijk vrijwel naadloos verschillende spelmechanismes en genres met elkaar. Zonder al te veel spoilers te geven, moeten spelers het ene moment proberen een toren te beklimmen met een speciale uitrusting als een Super Mario spel, schieten zij als een third-person shooter insecten neer enmoeten zij in een Diablo-achtige wereld met magie een zwaard monsters bestrijden. In de verschillende werelden krijgt elke speler unieke voorwerpen en bonussen die zij samen kunnen gebruiken. Voor mij persoonlijk voelde It Takes Two hierdoor als een mentale en digitale adventskalender, waarbij elke nieuwe wereld een vakje met een verrassing was, waardoor ik en mijn medespeler het spel het liefste in een enkele zit wilde uitspelen.
Tegenwoordig, in een videospellandschap vol open wereldspellen en collectathons om speelduur (vaak eentonig) te verlengen, kunnen spelers ook in It Takes Two zogeheten collectibles verzamelen. It Takes Two gaat hier wel een stapje verder. De collectibles in het spel zijn namelijk verschillende minigames. Nadat spelers een minigame hebben gevonden, kunnen ze deze net zo vaak (her)spelen als zij maar willen. Het spel houdt hoevaak een speler bepaalde minigames heeft gewonnen, waardoor het spel ook een (afhankelijk van de spelers zelfs venijnig) competitief element heeft. De minigames variëren van de usual suspects tot onverwachte verrassingen en zelfs tot bordspellen en volwaardige videospellen. Naast een zeer robuust avontuur krijgen spelers dus ook een selectie aan minigames die op zichzelf al sterker is dan menig losstaande verzamelingen aan minigames. De combinatie van een goed verhaal, verrassende en gevarieerde gameplay, maakt It Takes Two een absolute aanrader.
