Wormholes: voor logistiek managers met een god-complex.
Wormholes is een vernieuwend en fast-paced spelconcept, waarin drie tot vijf spelers met elkaar de concurrentie aan gaan om het meest winstgevende ruimtetaxibedrijf op te bouwen. Geld wordt verdiend door passagiers op de meest efficiënte manier van willekeurige planeet A naar B te brengen. De afstanden tussen de planeten worden afgelegd met behulp van Wormholes, die door de speler zelf op strategische plaatsen worden opgeroepen. Omdat iedere speler per beurt slechts drie hexagons mag verplaatsen en een gemiddeld spel slechts tien beurten duurt, is het plannen van de route en het strategisch plaatsen van de wormholes cruciaal. Een foute zet kan je aan het einde van het spel punten kosten.
Naarmate het spel vordert worden meer planeten ontdekt en worden de stappen vrijwel uitsluitend gebruikt om wormholes te plaatsen en van de ene naar de andere wormhole te springen. Op natuurlijke wijze ontstaat hierdoor gedurende het spel een complex netwerk van geschakelde wormholes, die door de spelers gebruikt mogen worden in ruil voor tolbetalingen aan de eigenaar. Hoewel de bestemmingen van de passagiers willekeurig worden aangewezen is het spel nauwelijks gebaseerd op geluk. Ongewenste passagiers kunnen rucksichtslos op de dichtstbijzijnde planeet worden afgezet en ingeruild voor nieuwe. Bovendien kunnen de spelers er voor kiezen om setjes te sparen (massa is kassa) of alle planeten te verdienen voor extra punten (gotta catch ‘em all). De speler die zijn resources op de meest efficiënte manier heeft ingezet wint uiteindelijk het spel.
Het spelen van het spel is overigens niet eens de leukste fase. Het universum kent geen vaste indeling, de creatie daarvan wordt overgelaten aan de spelers zelf door de sectoren als een puzzel bij elkaar te leggen. Iedere sector kent twee verschillende versies met verschillende obstakels die in verschillende orientaties tegen elkaar kunnen worden gelegd. In de tutorial-versie kent het spel een photon-kanon waarmee de speler zichzelf naar de andere kan van het spel kunnen laten schieten (koningin pion bij schaken). In de basisversie wordt dit kanon vervangen door een zwart gat waarmee de speler naar een willekeurige planeet wordt geteleporteerd. Bovendien kent het spel aanvullende wormholes, asteroïoden en een grote zon met een magnetisch veld waarbinnen iedere baan slechts als één stap telt. Deze sectoren mogen bovendien op elke mogelijke wijze aan elkaar gelegd worden, zo lang het maar op tafel past. Speel je de tutorial en basisversies graag door elkaar heen? Pas de probleme! Heb je vandaag zin in een langwerpig universum? Supertoll! Zie jij het universum voor je als een grote donut? Loop jij lekker je rondjes. Ieder rondje is anders!
Zowel de thematiek als de gameplay van Wormholes hebben mij blij verrast. Het is een van de weinige spellen in mijn kast die ik binnen tien minuten aan mijn ouders uit kan leggen, zonder daar inhoudelijke diepgang voor op te offeren. Bovendien past de doos in mijn rugzak als ik een avondje bij andere vrienden aansluit. Uitbreidingen zijn gewenst en worden hopelijk snel aangekondigd.
