Vakidioten discussiëren graag met elkaar over hun vakgebied en vaak zijn de discussies over de kleinste details het heftigst. Mijn nekhaar springt al recht overeind als ik alleen al denk aan de juridische discussies over de interpretatie van het relativiteitsbeginsel bij de onrechtmatige daad. Hoewel discussies tussen juristen fel kunnen zijn, zijn er weinigen zo fel in hun discussies als kunstenaars. Ze lijken soms wel te discussiëren voor het idee alleen. Zo ook Van Gogh en Paul Gauguin toen ze samen in de Yellow House woonde.
Achtergrond
In het spel Yellow House nemen de spelers de rol aan van twee discussiërende kunstenaars in het gelijknamige huis van een van de schilderijen van Vincent van Gogh.
In 1888 huurde de kunstschilder Van Gogh – voor jullie bordspelende vakidioten vast beter bekend van het gelijknamige museum in Amsterdam waar je een paar jaar geleden bijzondere Pikachu-kaarten (niet) kon krijgen – vier kamers van een geel huis in Arles in Frankrijk. Het doel van Van Gogh was om gelijkgestemde kunstenaars intrek te laten nemen in het huis om samen lekker met de kunsten aan de slag te gaan. Al snel zou Van Gogh zich beseffen dat – net als hijzelf – kunstenaars koppig zijn. Paul Gauguin trok in het huis en het schijnt dat de twee nogal fel konden discussiëren.
Op het hoogtepunt van een van de discussies confronteerde Van Gogh Gauguin met een scheermes. Gauguin wist te ontsnappen, maar het was niet een teken van een gezellige vriendschap. Dit was overigens niet het beruchtste wat Van Gogh met een scheermesje wist te bereiken.
Spelverloop
In het spel proberen spelers een aantal rondes aan discussies te winnen. Elke ronde bestaat uit meerdere debatten en de winnaar van een debat mag het volgende debat beginnen. Zodra een speler tijdens een debat geen kaarten (argumenten) meer op hand heeft, heeft deze speler het laatste woord tijdens de ronde en neemt deze speler deze laatste kaart voor zich als punt. Zodra een speler twee dezelfde kaarten heeft gewonnen of drie willekeurige, heeft deze speler gewonnen.
In het midden van de tafel ligt een matje en op het matje liggen schijven die de vier onderwerpen symboliseren: geld, passie, vaardigheid en inspiratie. Spelers krijgen aan het begin van de ronde 12 kaarten waar ze hun argumenten mee voeren.
De startspeler van ronde (in de eerste ronde een willekeurige speler en daarna de speler die de vorige ronde heeft gewonnen) mag als eerste een kaart spelen. De opvolgende speler mag niet meer een kaart van dezelfde kleur spelen. Opvolgende kaarten mogen alleen gespeeld worden als de marker hoger ligt op het matje dan het vorige argument. Om de marker te verplaatsen kunnen spelers hun argumenten kracht bij zetten door meer kaarten in dezelfde kleur te spelen of door ondersteuningskaarten te spelen.
Een debat is afgelopen als alle vier de soorten argumenten zijn gespeeld of als een speler niet kan of wilt spelen. De spelers die als laatste een argument voerde, heeft het debat gewonnen en mag het volgende debat beginnen. Een ronde is afgelopen als een speler geen kaarten heeft en die ronde dus heeft gewonnen.
Conclusie
The Yellow House biedt een interessante twist op een slagenspel. Er zijn kaarten in vier kleuren en de kaarten hebben geen waardes. Of spelers een kleur mogen spelen hangt af van de positie van de kleur op het mat in het midden van de tafel. Hierdoor moet je goed plannen om je argumenten kracht bij te zetten om veel kaarten uit te kunnen spelen, maar ook nog goed mee te discussiëren over verschillende onderwerpen. Daarnaast is de vormgeving bijzonder fraai.
