Review: The Hunger (Geronimo Games)

Wat doen jullie in de schaduwen? Al eeuwenlang zitten jij en jouw bloeddorstige buddy’s soms voor dagen aaneen opgesloten in een donker stoffig kasteel. De verveling slaat toe en de honger is ondragelijk, maar een simpel tripje naar de supermarkt op klaarlichte dag zit er helaas niet eenvoudig in. Zodra je in aanraking komt met slechts een klein strookje zonlicht ga je namelijk in as en rook op. Je bent een vampier: een wezen van de nacht… Een paar eeuwen geleden heeft een oer vampier jou te pakken gekregen en jou ontnomen van jouw bloed en menselijkheid. Na een sterfbed als mens herrees je als een onsterfelijk en bovennatuurlijk wezen. A blessing and a curse. Na de wedergeboorte kreeg je vrijwel gelijk een sterke voorkeur voor kleding met flamboyant gotisch tintje, een generiek Europees accent, eigenaardige karaktertrekjes, een bijzondere voorkeur voor afgesloten bedden en uiteraard een voorliefde voor een rood, viscose vloeistofje genaamd sanguis.

Overdag slaap je lekker lang uit en voor jouw jacht ben je aangewezen op het donker en in het holst van de nacht geniet je van een menselijk feestmaal. Uit vrees voor humanitaire represailles (denk aan menigtes met fakkels en hooivorken tot aan professionele vampierjagers met houten staken, wijwater, knoflook en zwepen) houden jij en jouw hongerige huisgenoten jullie normaliter afgezonderd en op de vlakte, maar als de honger toeslaat slaan jullie ook toe in The Hunger, uitgegeven door Geronimo Games. Overleef je de nacht of ga je bij zonsopkomst in vlammen op?

Doel en spelopzet

The Hunger is een deck builder en een race waarbij iedere speler de rol van een kleurrijke en karakteristieke vampier aanneemt. In 15 rondes (zonsondergang tot zonsopkomst) verlaten de spelers het kasteel en gaan ze jagen op menselijke hapjes. Verder weg van het kasteel is het eten smakelijker en levert de jacht meer punten op, maar voor het einde van de nacht moet je wel huiswaarts keren, want anders ga je in vlammen, as en rook op!

Als spelers The Hunger opzetten plaatsen ze twee speelborden op tafel. Op het grote speelboord staat een berg met het kasteel, de vallei en het bos afgebeeld. Op het kleine speelbord wordt een “markt” met kaarten klaargelegd waar spelers op kunnen jagen. Elke speler krijgt een eigen startdeck en de jacht kan beginnen.

Spelverloop

The Hunger hanteert een simpel, doch intuïtief spelmechanisme en twist op het deckbuildingmechanisme. Iedere beurt heeft een speler 3 kaarten op hand en moet deze kaarten spelen. Allereerst moet een speler alle kaarten met een trek- of aflegmechanisme afhandelen en verder is de speler vrij in welke volgorde kaarten worden gebruikt. Sommige kaarten hebben effecten, maar elke kaart heeft in de linker bovenhoek een waarde staan. Deze waarde geeft de snelheid van een kaart weer. De snelheid van de gespeelde waarde bij elkaar opgeteld kan een speler gebruiken om (naar eigen keuze) te verplaatsen op het speelbord en/of om te jagen. Stel een speler heeft een totale waarde van 8 en gebruikt hiervan 5 om te verplaatsen, kan deze speler voor een waarde aan 3 jagen. 

Op het speelbord zijn speciale vlakken met bonussen of speciale eigenschappen. Als je aan het einde van een beurt op een van deze vlakken terechtkomt, kan het zijn dat je bijvoorbeeld een nieuwe missietegel kan pakken of een extra rondje kan jagen aan het einde van je beurt. 

Nadat een speler (eventueel) heeft verplaatst, kan deze speler jagen. In beginsel kan een speler een enkele keer jagen. Op het marktbord liggen meerdere kolommen en rijen met enkele of stapels met kaarten. Een speler kan “betalen” om een enkele kaart / stapel aan kaarten te vergaren. Verworven kaarten worden over het algemeen aan je aflegstapel toegevoegd. Zodra je trekstapel leeg is, wordt de aflegstapel geschud om een nieuwe trekstapel te vormen.

Er zijn verschillende soorten kaarten. Familiars zijn dieren die je helpen en permanente bonussen opleveren, krachten zorgen er voor dat je beter kan jagen of verplaatsen en mensen leveren bloed (overwinningspunten) op. Als je op mensen jaagt, krijg je gelijk de bijbehorende overwinningspunten en mogelijk bonuspunten afhankelijk van je locatie op het speelbord. Mensen vertragen je deck aangezien ze geen snelheid of zelfs negatieve snelheid opleveren. Sommige mensen leveren ook additionele negatieve effecten op. Door veel mensen te jagen, verdient een speler veel punten, maar dat zorgt er tevens voor dat een speler minder goed kan verplaatsen en jagen. Dit is een leuke implementatie van het thema. Als een speler hebberig is, kan dit grote gevolgen hebben.

Conclusie 

The Hunger is een spannende race tegen de klok en jouw tegenstanders. Wie het meeste bloed (punten) weet te verzamelen en ook op tijd terug weet te keren naar het kerkhof of kasteel wint het spel, maar lang niet iedereen keert terug. Als je voor het daglicht niet terug bent, lig je letterlijk uit de race. Het kan dus ook goed voorkomen dat geen enkele speler de eindstreep weet te behalen. Het thema is op leuke en eigenzinnig wijze geïmplementeerd en heeft ook daadwerkelijk een voelbare impact op het spelverloop. Als een speler gulzig mensen aan het happen is, wordt het deck omvangrijker en dus ook trager en vol met negatieve effecten. Je hebt wellicht de meeste overwinningspunten, maar probeer maar eens de juiste kaarten te trekken om op tijd terug te keren naar het kasteel. Gelukkig kun je bepaalde menselijke hapjes verteren, zodat je deze kaarten uit je deck kan verwijderen, zonder punten te verliezen. In The Hunger moeten spelers hun geluk op de proef stellen: ze moeten een gok durven wagen voor een hoge score, maar voorzichtig genoeg zijn en weten wanneer ze moeten stoppen. Spelers moeten net als andere deckbuilders slim hun deck bij elkaar verzamelen om een goed ingerichte machine te bouwen. Spelers zijn iedere beurt wel beperkt doordat zij in beginsel maar drie kaarten kunnen spelen, hierdoor raakt het deck al snel te vol. The Hunger is een enorm leuke uitdaging: lastig, uitdagend en spannend. Een spel om je tanden flink in te zetten!