De goden van Olympus zijn weer eens een oorlog begonnen en ten strijde getrokken. Het zal ook eens niet. Het gewone volk is altijd ten dupe en gedoemd om een kant te kiezen. Bekwame krijgers (waaronder ook filosofen en monsters) van over de gehele hellenistische contreien worden bijeengeroepen om te vechten. Twee spelers nemen het tegen elkaar op om de beste helden te verzamelen en kampioen van Olympus te worden.
Filosofen van Olympus
Sellswords: Olympus is een heruitgave van het gelijknamige spel uit 2017. Het spel is compact, heeft een luxe verpakking met magnetische flap en bevat hoogwaardige kaarten. Een mooie herdruk dus. Sellswords: Olympus is overigens een bewerking van een eerder spel van auteur Cliff Kamarga, Sellswords.
Spelers trekken Hades en Persephone uit de onderweld, rukken Sparaten bij hun moeders weg, temmen net als Hercules de grootste monsters, maar daarnaast gaan ze (rechts)filosofische discussies aan met Socrates. Toevalligerwijs zit het personage Theseus en zijn boezemvriend de Minotaurus ook in het spel.
Theseus is ook het onderwerp van een filosofisch gedachte-experiment. Als je een voorwerp, bijvoorbeeld een schip, zo vaak opknapt en hiervan op den duur (vrijwel) alle onderdelen vervangt, heeft het dan nog zijn identiteit behouden? Misschien leuk om dit gedachte-experiment ook eens toe te passen op heruitgaven van spellen. Is het nog wel hetzelfde spel als alle onderdelen inmiddels zijn vervangen? Ik denk dat we van Sellwords wel kunnen stellen dat het de identiteit heeft behouden, maar filosofeer er vooral op los voor wat betreft andere heruitgaven van spellen.
Huurlingen van Olympus
In Sellwords: Olympus gaan spelers in een tweetal ronden helden, monsters, en figuren uit de Griekse Mythologie, legendes en geschiedenis bij elkaar sparen om de controle te krijgen over rijen en kolommen van een raster van vijf bij vijf kaarten.
Tijdens een ronde worden er tweemaal zeven kaarten open op tafel geplaatst. Spelers pakken telkens een kaart op hand tot ze beiden drie kaarten hebben. De zevende kaart gaat terug in de doos. Wederom worden er zeven kaarten open geplaatst en wederom worden de kaarten verdeeld tot iedere speler in totaal zes kaarten heeft.
De zes verzamelde kaarten gaan spelers op tafel aan elkaar puzzelen. Aan het begin van het spel wordt een van de locatiekaarten geplaatst om het begin van het grid te maken. Spelers gaan om de beurt kaarten aanleggen. Kaarten plaatsen ze in beginsel in hun eigen kleur, maar tijdens het spel zullen kaarten regelmatig naar de andere kleur en terug draaien. Het doel is om zoveel mogelijk controle te krijgen over rijen en kolommen, want des te meer kaarten in een rij of kolom des te meer punten.
Elke kaart heeft vier gevechtswaardes. Als je een kaart plaatst gaan ze in beginsel vechten met aangrenzende kaarten (orthogonaal) in de andere kleur. Weet je na het plaatsen andere kaarten te verslaan mag je deze omdraaien. Let er wel op, alle kaarten hebben bijzondere eigenschappen die het spel verloop flink beïnvloeden. Sommige eigenschappen zijn optioneel, sommige eigenschappen worden toegepast bij het plaatsen van de desbetreffende kaart, andere eigenschappen zijn doorlopend en er zijn zelfs eigenschappen die de puntentelling aan het einde van het spel beïnvloeden.
Conclusie
Sellswords: Olympus is een vlot spel. Na twee rondes verzamelen en plaatsen is het spel afgelopen. Spelverloop is duidelijk en simpel, maar de uitdaging zit in de puzzel van het plaatsen van kaarten en het activeren van de eigenschappen. Spelers proberen hun kaarten op elkaar af te stemmen en weten welke kaarten hun tegenstander op hand heeft, maar niet hoe de tegenstander deze zal gebruiken. Bij het plaatsen probeer je natuurlijk zoveel mogelijk kaarten van de andere speler om te draaien (te flippen) en hierbij ook zoveel mogelijk de door jou geplaatste kaarten te beschermen. Geflipt leuk spel.
