Ondanks de warme nazomer is het inmiddels zowel meteorologisch als astronomisch gezien herfst. Regen valt (te verwachten), hopelijk kleuren de bladeren snel oranje en poppen er overal paddenstoelen op. Als ochtenddauw het gras en de planten doet glinsteren gaan veel mensen paddenstoelen spotten. Kleurrijke paddenstoelen, zelden eetbaar en vaak verraderlijk gevaarlijk. In het spel Mycelia proberen spelers als eerste de dauwdruppels uit hun velden naar de tempel te brengen met behulp van vele magische bos wezens, waaronder een hoop wandelende schimmels, zwammen en paddenstoelen. Weet jij voor de ochtend het dauw te verdrijven?
Achtergrond
Mycelia, ook wel mycelium of zwamvlok, is niet enkel de titel van dit spel, maar ook van een ander spel dat dit jaar is uitgebracht. Het gaat in deze recensie om de kleurrijke deckbuilder van Daniel Greiner uitgegeven door Ravensburger en niet om het ietwat complexere spel van J.J. Neville met de botanische tekeningen.
Zwamvlok is het netwerk van de draden van een schimmel. Denk aan een soort kolonie van de schimmel. Meerdere paden, wegen, vertakkingen en noem maar op in de grond of zelfs in andere organisme. Een eigen beschimmelde wereld. Bij dergelijke zwam lokken kunnen heuse vruchtlichamen ontstaan en dat zijn de paddenstoelen en zwammen die wij kennen en liefhebben.
In het spel Mycelia draait het echter om magische wezens die ook een soort eigen ecosysteem vormen. Deze wezens dragen duawdruppels naar de tempels op hun velden en proberen zo als eerste hun veld klaar te spelen. Hiervoor moeten ze wel voldoende helden inhuren.
Spelopzet en spelverloop
Als je bekend met het spelmechanisme deckbuilding, dan leer je binnen no time het spel Mycelia. Het spel draait namelijk grotendeels om dit principe. Spelers verzamelen kaarten en vormen hiermee een eigen persoonlijke trekstapel, waarmee ze tijdens hun beurt acties zullen verrichten om, onder meer, de dauwdruppels te verplaatsen en verwijderen.
Aan het begin van het spel zetten spelers de tempel klaar en leggen hier de dobbelsteen op. In het midden van de tafel wordt de trekstapel geplaatst met 5 kaarten die de algemene markt vormen. In handbereik van alle spelers worden de bladeren (valuta) geplaatst en eventuele extra tegels als spelers de geavanceerde versie van Mycelia spelen. Iedere speler krijgt 6 startkaarten, een veld (spelersbordje), 20 dauwdruppels om op het bordje te plaatsen en een tweetal actietegels. De spelers die het meeste van paddenstoelen houdt, mag beginnen.
Spelers hebben altijd drie kaarten op hand. Iedere beurt spelen ze in een volgorde naar keuze hun actiekaarten uit en passen de bijbehorende effecten toe. Vaak krijgen spelers bladeren of mogen ze dauwdruppels verplaatsen of verwijderen. Vaak zijn er specifieke voorwaarden om dauwdruppels te verwijderen. Wellicht moeten ze op een specifiek veld of bij een specifiek aantal andere dauwdruppels liggen.
Spelers kunnen tijdens hun beurt ook kaarten kopen van de centrale markt door hun bladeren uit te geven en door bladeren of te leggen ook 1 van hun actietegels activeren.
Verwijderde dauwdruppels worden op de tempel geplaatst en als deze vol is aan het einde van de beurt van een speler, dan draait de tempel een rondje. De dobbelsteen en de dauwdruppels vallen naar beneden. Op basis van de dobbelsteen moeten alle spelers 1-2 druppels die van de tempel zijn gevallen terugplaatsen op hun spelersbordje en de overige gevallen druppels gaan terug naar de speldoos.
Aan het einde van de beurt vullen spelers hun hand aan tot drie kaarten. Door kaarten te kopen wordt je deck steeds een stukje groter en hopelijk beter. Als je tijdens je beurt alle dauwdruppels hebt verwijderd, ben je mogelijk de winnaar, maar de ronde wordt afgemaakt. Als meerdere spelers al hun druppels weten te verwijderen tijdens deze ronde, dan wint de speler die tevens de meeste bladeren heeft.
Conclusie
Mycelia is een uitnodigende deckbuilder en race tegen de klok. Het is een simpele introductie aan verschillende spelmechanismes waardoor het zich goed leent als spel voor families of beginnende bordspelers. En de veelspelers? Die kunnen ingewikkeldere kaarten en acties toevoegen voor een dynamischer spelverloop.
Hoewel het spel eenvoudig te leren is, zorgt het mechanisme waarbij spelers de dauwdruppels moeten verplaatsen voor een leuke puzzel en variatie op het beproefde deckbuildergenre. Veel deckbuilders voelen al snel als een race, maar weinig van deze deckbuilders voelen aan als een nek-aan-nek race en dat is bij Mycelia zeker wel het geval. Spelers proberen als eerste hun druppels te verwijderen en dienen dan ook minder goede kaarten voor hun tegenstanders over te laten en zelf een efficiënte stapel te bouwen.
