De aarde is rond. Zo, ik heb dit politieke statement maar eens gemaakt. Discussie over. Dat de aarde rond is, zorgt er overigens niet voor dat je niet het randje kunt opzoeken. Dat hebben de Vikingen wel bewezen. Deze ruige rakkers zochten meermaals het randje op en zo ook in Edge of the World.
Achtergrond
Edge of the World maakt onderdeel uit van de Viking’s Tales reeks van de Finse spellenmaker Gamestorm Studio. Eerder in deze reeks weren ook al King Tafl en Odin’s Table uitgeven. Alle drie de spellen delen een thema en dezelfde stijl van artwork geïnspireerd op Vikingeske-houtsnijkunst.
Doel en spelopzet
In Edge of the World gaan spelers rondjes varen in Europa en verschillende havens aandoen om te handelen of nog beter: plunderen. Spelers proberen zo goud te vergaren en zodra een speler voldoende goud heeft, hebben de andere spelers nog een kans om de thuishaven van die speler te bereiken en de overwinning voor zichzelf te claimen. Dit mondt uit in een eindgevecht tussen twee spelers. Nadat spelers tot het randje zijn gegaan, wint de winnaar van dit eindgevecht.
Aan het begin van het spel leggen spelers het speelbord klaar. Op elke havenplaats wordt een verdedigingsfiche geplaatst en een aantal gesloten handelstegels. Er wordt een stapel met actiekaarten geschud en afhankelijk van de hoeveelheid spelers, wordt hiervan een aantal open naast het speelbord geplaatst. Er zijn twee kleuren havenplaatsen (rood voor de zuidelijke havens en blauw voor de noordelijke) en er zijn tevens twee stapels met havenkaarten met kaarten die overeenkomen met de havens. Van elke kleur worden er drie open op het speelbord geplaatst om de open havens aan te tonen. Tijdens het spel zullen verschillende havens open en dicht gaan.
Iedere speler krijgt een bordje om handelsfiches op te bewaren, een bootje die deze speler in diens starthaven plaatst en een dobbelsteen om mee te vechten.
Spelverloop
De actiekaarten worden door een simpele draft door spelers gekozen en vervolgens gaan spelers hun actiekaarten spelen. Op deze kaarten staat een gevechtswaarde en een verplaatsingswaarde. De kaart kan slechts voor een van deze waardes worden ingezet.
Spelers kiezen een actiekaart en mogen vervolgens hetzelfde aantal stapjes verplaatsen op het speelbord. Speler mogen enkel aanmeren in een open haven als ze daar ook een actie willen verrichten. Ze kunnen handelen om zo fiches te krijgen of goederen uit te wisselen voor geld of de haven aanvallen.
Bij een aanval kunnen spelers een actiekaart inzetten voor de gevechtswaarde, handelfiches met een gevechtswaarde inzetten en ze gooien met de dobbelsteen. Hoogste waarde wint. Als een haven verliest, is deze haven voor volgende acties minder waard, maar als de haven wint, is deze volgende rondes sterker. Met plunderen kun je overigens meer verdienen, maar je loopt wel meer risico.
Door te handelen en plunderen, verdienen spelers geld en als een speler voldoende goud heeft, ontstaat er een race tegen de klok. De andere spelers proberen als eerste naar de thuishaven van de rijke speler te varen. Het eindgevecht vind plaats tussen deze twee spelers op vergelijkbare wijze als een gevecht tussen een speler en een haven. De winnaar van het gevecht wint Edge of the World.
Conclusie
Edge of the World is een reflatie eenvoudig bordspel dat prima door families en beginnende spelers kan worden gespeeld. Het spelconcept en het spelverloop zijn duidelijk en ook het doel is helder, waardoor spelers goed weten waar ze dienen te beginnen en welke acties ze nodig hebben. Net als bij de andere Viking’s Tales games ben ik een grote fan van het artwork.
Bij de gevechten komt een zekere mate van geluk om de hoek kijken. Hoewel het eindgevecht spannende taferelen kan opleveren, zal het voor sommige spelers wellicht een domper zijn als ze als eerste speler met voldoende goud verliest van een andere speler vanwege een dobbelworp. Dit kan misschien wat willekeurig en frustrerend aanvoelen, maar gek genoeg heeft het hierdoor wel wat weg van de spellen die in de jaren 80 en 90 enorm populair waren. Spellen waarbij het vooral draaide om de ervaring aan tafel. Hoewel het eindgevecht willekeurig en frustrerend kan zij, wekt het wel een verhaal aan tafel en nostalgische herinnering op.
Voor spelers die graag het randje opzoeken en niet vies zijn van wat geluk.
